پل سازی در عهد اشکانیان
در اوایل عهد هخامنشیان مسیر راهها تقریبا” به همان منوال دوره هخامنشیان و سلوکیان بود و تغییر چندانی در آن صورت نگرفت . اما در اواسط این عصر ، با قدرت یافتن اشکانیان و توسعه یافتن دامنه حکومت آنان به سوی شرق ، ایران در مسیر راههای بازرگانی جهان متمدن آن روز یعنی چین و رم قرار گرفت .
ابراز علاقه پادشاهان اشکانی به روابط مستقیم بین کشورهای بزرگ دیگر با اعزام سفرا و نمایندگان به آن کشورها تلاش در توسعه روابط تجاری بازرگانی را نشان می داد .
پیشرفت روابط کشورها باعث ایجاد راههای جدید با امکانات جدید تر گردید و در وضع جاده ها و نظم و امنیت راهها و احداث پلها اهتمام فراوان به خرج داده شد . در این دوره علاوه بر جاده ابریشم که از چین شروع شده و از طریق کاشغر ، سمرفند و مرو و بلخ و شمال ایران به آسیای صغیر و روم منتهی می گشته ، راه های دیگری نیز مراکز ایالات و سایر بلاد محروسه را نیز به هم می پیوسته است .
مشکل به نظر می رسد که وجود این راه ها و احداث آنها که رودهای زیادی را قطع می کرده بدون وجود پل امکان پذیر باشد ولی متاسفانه با وجود این راهها ، آثاری مربوط به آن مانند کاروانسرا و پل تا به حال کشف نشده ولی محتمل است در زمان ساسانیان که از راه های قبلی سود می جسته اند ، از پایه های پلهای زمان اشکانی استفاده کرده و پل های جدیدی را حتی الامکان بر آن استوار ساخته باشند .
