تأثیر تراس بر مقاومت بتن

بتن ساخته شده با تراس

مقاومت بتن های ساخته شده از سیمان تراس کمتر از سیمان معمولی است ولی این نقصان با کم کردن آب بتن و استفاده از مواد تقلیل دهنده آب برطرف می گردد.همچنین شیب منحنی ها نشان می دهد که بتن ساخته شده با تراس در دراز مدت شروع به ازدیاد مقاومت می‌نماید و این مقاومت حتی فراتر از بتن معمولی نیز هست.

در نمونه های ساخته شده از تراس، نگاهداری بتن در محیط مرطوب نقش به سزایی در افزایش مقاومت دارد.

تأثیر تراس بر تخلخل و نفوذپذیری بتن

از آنجا که استفاده از تراس جهت ساختن بتن با کارآیی و اسلامپ ثابت باعث افزایش آب مورد نیاز بتن نسبت به بتن معمولی با همان اسلامپ می گردد، لذا بدون استفاده از ماده روان کننده، تخلخل بتن افزایش می یابد.

قابل توجه است که نفوذپذیری در ملات های ساخته شده از تراس با به کار بردن مواد تقلیل دهنده آب بتن، تقلیل یافته است. در ارتباط نفوذپذیری با تخلخل، حفره های با قطرهای مشخص در تغییر نفوذپذیری دخالت دارند.

لذا عامل مهم تر از تخلخل کل بتن در تغییرات نفوذپذیری، نحوه پخش فضاهای خالی و منحنی توزیع این حفره هاست.

تأثیر تراس بر دوام بتن

به منظور بررسی و مقایسه ملات های ساخته شده از سیمان معمولی و سیمان تراس در مقابل آب های سولفات دار، نمونه های مکعبی به ابعاد ۵۰ میلیمتر و نمونه های منشوری جهت آزمایش انبساط در محلول ۴ درصد سولفات سدیم در آب و نمونه هایی در خارج از محلول سولفات قرار داده شدند.

PH خنثی با استفاده از اسید سولفوریک ۱/۰ نرمال ثابت نگهداشته شده است. مقاومت فشاری تمامی ملات های نگه داشته شده در محلول سولفات به مرور زمان همانند نمونه های خارج از محلول افزایش می یابد، لیکن در حدی متوقف و شورع به کاهش می کند.

علت این امر، فعل و انفعال ترکیب سولفات و سیمان هیدراته است که ابتدا بدون اضافه حجم است و مقاومت را بالا می برد ولی پس از تشکیل اترینگایت با انبساط زیاد و کاهش مقاومت همراه است.

اما نکته مهم نقطه شروع نقصان مقاومت است که در ملات های منشوری شکل داخلو  خارج محلول سولفات نیزنشان دهنده مقاومت بیشتر آنها در موقعی است که با منشوری شکل داخل و خارج محلول سولفات نیز نشان دهنده مقاومت بیشتر آنها در موقعی است که با سیمان تراس ساخته شده باشند

میزان سولفات نفوذ کرده در ملات‌ها نیز با روش اشعه ایکس تعیین شده است. در این شکل مشاهده می شود که مقدار سولفات در ملات های معمولی و تراس از مقدار کمی در سطح به طرف داخل نمونه زیاد و بیشترین مقدار در چند میلیمتری سطح نمونه تشکیل می شود. همچنین منحنی فوق نشان می دهد که میزان نفوذ سولفات، بعد از یکسال در ملات معمولی ۶ میلیمتر و در ملات تراس ۴ میلیمتر است.

آزمایش میزان نفوذ کلر نیز بر روی نمونه های ملات معمولی و ملات با تراس انجام داده شده، در جدول ۵-۲۱ درج گردیده است. نتایج نشان دهنده آن است که با استفاده از مواد روان کننده و تقلیل ملات و پس از فعل و انفعالات تراس و سیمان و پرکردن فضاهای خالی ملات، میزان نفوذ یون کلر کم شده است.