نینا‌ محجوب مهندس ایرانی طراح حل مشکل جمعیت نیویورک

طرح نینا محجوب

مهندس ایرانی ساکن آمریکا، یکی از برندگان جایزه‌ی حل مشکل جمعیت نیویورک شد

چندی پیش مجله‌ی Metropolis با برگزاری مسابقه‌ای از خوانندگان خود خواست تا طرح‌های خود را برای مقابله با مشکل کمبود جا برای میهمانان جدید شهر‌های بزرگ از جمله نیویورک ارائه کنند. براساس گزارش منتشر شده توسط این مجله، شهر نیویورک تا سال ۲۰۴۰ شاهد افزایش یک میلیون نفری جمعیت خواهد بود که فشار مضاعفی را روی سیستم حمل‌و‌نقل و همچنین اسکان این افراد ایجاد خواهد کرد. این مسابقه، با در نظر گرفتن جمعیت شهر نیویورک در آینده و حل مشکلات احتمالی پیش رو برگزار شد و در نهایت دو طرح برنده ی پایانی این مسابقه بودند. علاوه بر طرح گروه Chad Kellogg & Matt Bowles، طرح پیشنهادی گروه معماری NBRS+Partners نیز به عنوان دیگر برنده ی این مسابقه انتخاب شد.

نکته ی حائز اهیمت این است که طرح ارائه شده توسط گروه Chad Kellogg & Matt Bowles، در واقع توسط طراح ایرانی این گروه “نینا محجوب” انجام شده است. نینا محجوب، دانش آموخته ی رشته ی مهندسی ساختمان از دانشگاه MIT امریکا می باشد.
طرح پیشنهادی نینا محجوب، ساخت تقاطع ای در بالای ساختمان های اطراف به همراه داشتن زیر ساخت خطوط قطار هوایی است و همانطور که در طرح مشاهده می کنید دارای هفت خروجی از تقاطع است. در برنامه ریزی های شهری طرح های بسیاری برای نزدیکی مناطق مسکونی به مراکز اصلی و حمل و نقل وجود دارد که منسوخ شده اند، در صورتی که شهروندان نیازمند شرایط متنوعی برای زندگی هستند که بتوانند در آن کار ، تفریح ، و حتی استراحت کنند .

کانسپت پوسته این طرح با توجه به استفاده بهینه از نور ،سایه و تسهیل انرژی در سراسر حجم و دیاگرام فضا می باشد. سطح برجهای انتقال توسط اکستروژن های مثلثی برای کاهش سطح مقطع در رابطه با ارتفاع طبقات همپوشانی شده است. ساختار پوسته ، شبکه ای پیوسته بر گرفته از اشکال هندسی که تمام سطح را پوشانده است. از خصوصیت های مهم سازه ساختاری این طرح ، مفاصل جدا از هم تشکیل شده است که براساس الگوریتم هندسی به هم متصل می شوند و ساختار کلی را شکل می دهند. علاوه بر این با قابلیت GPS به همراه وزن مناسب آنها می توان این مفاصل را بطور اتوماتیک بهم متصل نمود و طرح های متفاوت و پیچیده رو ایجاد کرد.

دورنمای این طرح با ساختار فلزی این سازه‌ی عظیم‌الجثه، تصور مکش خطوط آهن اطراف را به درون این سازه در ذهن بیننده تداعی می‌کند؛ بطوریکه تلاقی خطوط مختلف، در مرکز این سازه به هم رسیده و آن را تبدیل به مرکز ارتباط نیویورک می‌کند. علاوه بر خطوط ارتباطی، این طرح دربردارنده‌ی مکان‌های برای استفاده با کاربری مسکونی و همچنین تجاری و تفریحی است.
برخلاف ساختمان‌هایی با ساختار بتونی که باید از الگوی منظمی در طبقات روی هم تبعیت کنند، استفاده از فلز چنین محدودیتی نداشته و می‌توان بصورت بهینه‌ای به سازه شکل داد.

طرح Vivo یکی از دوبرنده‌ی اصلی این مسابقه است که توسط Andrew Duffin و NBRS+Partners توسعه داده شده‌ است. این طرح در مکان خط‌آهن High Line نیویورک توسعه داده شده است که در سال ۱۹۳۴ برای اتصال به شبکه‌ی خط‌‌آهن نیویورک افتتاح شد و از چند سال پیش به‌علت عدم‌کاربری بصورت متروکه رها شده است.

طرح مربوطه در این محل قرار گرفته و با حفظ ساختار خط‌آهن برای استفاده‌ی مجدد، روی آن و بصورت عمودی توسعه یافته است.
ساختار این سازه بصورت ترکیبی پیش‌بینی شده است؛ بطوریکه استفاده از الگوی مثلثی در ساختار خارجی، علاوه بر تشکیل اسخوان‌بندی و اسکلت این سازه، استحکام و پایداری ساختمان را نیز تضمین می‌کند. استفاده از اسکلت‌بندی خارجی، منجر به آزادسازی فضای زیادی در داخل ساختمان و در نتیجه انعطاف‌پذیری بالا در دکوراسیون داخلی و استفاده از فضاهای مختلف در داخل سازه شده است.