مهارت‌های لازم برای ساخت و تعمیر آسانسور

نصاب‌ها و تعمیرکارهای آسانسور، قطعات آسانسور را سرهم بندی، نصب و تعویض می‌کنند. حیطۀ کاری آن‌ها تنها به آسانسور محدود نمی‌شود؛ انواع بالابر، پلکان متحرک و سایر وسایل مشابه در ساختمان‌های نو و یا قدیمی به آن‌ها مربوط می‌شود. بعد از نصب و راه اندازی آسانسور، تعمیر و سرویس آن و تعویض قطعات قدیمی با نو، از سری کارهایی است که نصاب‌های آسانسور در آن حرفه‌ای هستند.

اگر می‌خواهید از یک متخصص کمک بگیرید می‌تونید در قدم اول می‌توانید هزینه نصب آسانسور را در شهر خودتان بپرسید. مثلا اگر به دنبال نصاب آسانسور در تهران باشید می‌توانید درخواست نصب آسانسور ثبت کنید و پس از زمانی کوتاه پیشنهاد متخصصان فعال در بازار را مشاهده کنید. از آنجایی که این متخصصین در بازار صاحب امتیاز و سابقه و کارنامه هستند با در نظر گرفتن همین موارد و نظرات مشتریان قبلی ایشان، می‌توانید انتخابی آگاهانه تر را تجربه کنید.

ساخت و تعمیر آسانسور

نصب، نگهداری و تعمیر آسانسور از جمله کارهایی است که برای انجام آن نیاز به دانش و اطلاعات کافی در زمینه برق و الکترونیک دارید. انتظار می‌رود که یک نصاب آسانسور در سایر زمینه‌ها نظیر هیدرولیک نیز دانش کافی داشته باشد. بسیاری از آسانسورها با استفاده از ریزپردازنده‌ها حرکت می‌کنند و برای این منظور برنامه ریزی شده‌اند. با این کنترل‌ها، می‌توان بسیاری از کارها را سریع‌تر و بدون احتیاج به اتاقک‌های بزرگ انجام داد.

نصاب‌ها و تعمیرکارهای آسانسور در سه زمینۀ نصب، نگهداری و تعمیر آسانسور فعالیت می‌کنند. دو زمینۀ دوم کاری نیاز به دانش و مهارت بیشتری درمورد برق‌کاری و الکترونیک دارد زیرا بایستی با مهارت کافی اشکالات موجود را رفع و رجوع کرد.

نصاب‌ها کارشان را با مطالعه و بررسی نقشۀ ساخت شروع می‌کنند تا متوجه شوند که از چه ابزار و وسایلی باید برای نصب ریل‌ها، محوطۀ کابین، موتورخانه، سیلندر و فونداسیون پیستون استفاده کنند. سپس نوبت نصب اتصالات مربوط به آسانسور است. نصاب‌ها روی داربست شروع به نصب ریل‌ها به دیواره‌های چاه می‌کنند تا آسانسور بتواند به راحتی در چاه بالا و پایین رود.

مرحلۀ بعد نوبت سیم کشی و جا دادن سیم‌های برق است. این سیم‌ها را در جعبه‌هایی قرار می‌دهند و به طبقه به طبقه به دیوارۀ چاه نصب می‌کنند. بعد از این جعبه‌ها در جای مناسب قرار گرفتند، سیم‌های برق با روکش پلاستیکی را درون این جعبه‌ها جای می‌دهند. سپس قطعات مربوط به هر سیم را به آن وصل می‌کنند. در نهایت سیم‌ها به موتورخانه می‌رسند.

نصاب‌ها اسکلت فولادی کابین‌ را در پایین چاه قرار می‌دهند. سپس پلتفرم، دیواره‌ها و درب کابین را متصل می‌کنند. سپس غلتک‌هایی را به کابین وصل می‌کنند تا تکان‌های افقی کابین را به حداقل برسانند. هم چنین نصاب‌ها در هر طبقه، ورودی آسانسور را تعبیه می‌کنند.

برای آسانسورهایی که کابل دارند، نصاب‌ها ماشین‌هایی با غلتک نصب می‌کنند که کابلی از درون آن‌ها رد می‌شود و آسانسور را بالا می‌کشد. یکی دیگر از چیزهایی که به کابل وصل است، وزنۀ تعادل است. این وزنۀ تعادل در جهت مخالف با کابین قرار دارد و وزن آن را تعدیل می‌کند و باعث می‌شود که به موتور فشار نیاید. نصاب‌ها هم چنین آسانسور را روی پیستون‌های هیدرولیکی قرار می‌دهند که با پمپ کار می‌کند. پیستون باعث بالا رفتن آسانسور می‌شود.

یکی دیگر از کارهایی که تعمیرکاران و نصاب‌های آسانسور انجام می‌دهند، نصب پله برقی است. آن‌ها اسکلت فولادی پله را نصب می‌کنند و سپس پلکان را. در نهایت موتور و سایر سیم کشی‌های مربوط را متصل می‌کنند. از سایر کارهای نصاب آسانسور می‌توان به نصب انواع بالابر اشاره کرد.

بعد از اینکه آسانسور نصب شد، نوبت نگهداری و سرویس‌های مداوم است تا آسانسور به خوبی و ایمن عمل کند. معمولاً تعمیرکاران کارهایی برای پیشگیری از بروز مشکلات احتمالی انجام می‌دهند که از آن‌ها می‌توان به روغن کاری قطعات متحرک، تست کردن قطعات و تنظیم آن‌ها اشاره کرد. آن‌ها زا تمیز بودن کابین و قطعات اطمینان حاصل می‌کنند. رفع اشکال و تعمیرات اورژانسی از دیگر کارهای مربوط به آن‌ها است. بر خلاف نصاب‌ها، تعمیرکاران مستقلاً مشغول به کار هستند و در روز می‌توانند تعداد زیادی آسانسور سرویس کنند. ممکن است یک آسانسور به دلایل مختلفی در زمان‌های مختلف احتیاج به تعمیر و سرویس داشته باشد.

این مطلب را هم ببینید
دیاکوگستر پیشرو در تولید پیچ و مهره ساختمانی

گروه تعمیرکاران در زمینه‌های مختلفی مشغول به کار هستند که از اصلی‌ترین آن‌ها می‌توان به تعویض کابل، تکیه گاه ماشین و درب آسانسور اشاره کرد. انجام این خدمات ممکن است احتیاج به وسایلی مانند چراغ جوشکاری داشته باشد. این افراد هم چنین کارهایی برای بهسازی آسانسور انجام می‌دهند مثلاً تعویض پنل و و پمپ‌های هیدرولیکی.

به نصاب‌های حرفه‌ای، مکانیک آسانسور می‌گویند. مکانیک‌ها از درست کار کردن آسانسور و توقف دقیق آن در طبقات مختلف اطمینان حاصل می‌کنند. مکانیک‌ها بایستی دانش و اطلاعات کافی در زمینه‌های الکترونیک و برق و کامپیوتر داشته باشند تا بتوانند به درستی از پس آسانسورها برآیند.

 تعمیر آسانسور

محیط کار:

نصاب‌های آسانسور وسایل سنگینی را بلند و حمل می‌کند و در محیط‌های تنگ و بسته و موقعیت‌های عجیب مجبور به کار هستند. خطرات بالقوه‌ای آن‌ها را تهدید می‌کند از جمله سقوط، برق گرفتگی، کشیدگی و پارگی عضلات و سایر خطراتی که با بلند کردن اجسام سنگین سلامت انسان را تهدید می‌کند. برای کاهش این خطرات، نصاب‌ها بایستی از وسایل ایمنی استفاده کنند. استفاده از بندهای مهارکننده، عینک و دستکش ایمنی، کلاه ایمنی، گوش گیر و لباس و کفش مخصوص اجباری است. در مواقعی نیز بایستی از ماسک استفاده کرد. خطراتی که نصاب‌ها را تهدید می‌کند، از میانگین خطرات یک شغل معمولی بیشتر است.

بیشتر نصاب‌ها و تعمیرکاران به طور متوسط ۴۰ ساعت در هفته کار می‌کنند. برخی از آن‌ها بیست و چهار ساعت آمادۀ خدمات رسانی هستند. کارگران و افراد شاغل در این زمینه به نسبت سایر شاغلین در زمینه‌ها عمرانی، کمتر بیکار هستند زیرا شغل آن‌ها در محیط بسته است و ربطی به وضعیت آب و هوایی ندارد.

 آسانسور

تحصیلات و مهارت‌های لازم:

بیشتر نصاب‌ها کنار دست استاد کارها مهارت‌های لازم را می‌آموزند. دوره‌های کارآموزی توسط اتحادیه‌ها برگزار می‌شود که افراد علاقه مند می‌توانند در آن‌ها شرکت کنند.

در این برنامه‌های کارآموزی، طیف گسترده‌ای از مهارت‌های مربوط به آسانسور آموزش داده می‌شود و معمولاً ۴ سال به طول می‌انجامد. در این برنامه‌ها از ریاضیات، فیزیک، نحوۀ خواندن نقشۀ ساخت، برق و الکترونیک تا مهارت‌ها ایمنی به داوطلبان آموزش داده می‌شود. ممکن است در دورۀ کارآموزی حقوق نیز پرداخته شود.

بسیاری از داوطلبان کنار دست افراد خبره می‌ایستند و از آن‌ها به صورت تجربی مهارت می‌آموزند. افراد مبتدی اولاً کارهایی ساده مانند سرهم بندی و حمل وسایل و تجهیزات را انجام می‌دهند و به مرور کارهای پیچیده‌تری مانند سیم کشی به آن‌ها سپرده می‌شود.

داوطلبین بایستی حداقل دیپلم و یا مدرک‌های معادل داشته باشند. واحدهای فیزیک و ریاضی و برق در دبیرستان می‌تواند به عنوان یک پیش زمینه به کار آن‌ها بیاید. از آن جایی که آسانسورها روز به روز پیچیده‌تر می‌شوند، لازم است که افراد ماهرتر شوند. معمولاً افرادی که مدارج علمی بالاتری را طی کرده‌اند و تحصیلات آکادمیک بالاتری دارند، موفق‌تر عمل می‌کنند.

بعد از گذراندن دوره‌های مربوطه، به افراد گواهی نامه اعطا می‌شود که با استفاده از آن مجوز ورود به بازار کار را دارند.

سایر مهارت‌های موردنیاز:

افراد باید بالای ۱۸ سال سن داشته باشند و از نظر فیزیکی وضعیت خوبی را دارا باشند. بهتر است افراد بعد از گذراندن دوره، وارد اتحادیه شوند.

مطالب مرتبط با موضوع:

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این فیلد را پر کنید
این فیلد را پر کنید
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.

فهرست